حینیه مطلقهحینیه مطلقه یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای قضیه‌ای با جهت فعلیت مادام الوصف است. ۱ - توضیح اصطلاحقضیه حینیه مطلقه از اقسام قضایای مطلقه است و دلالت بر فعلیت نسبت، حین اتصاف ذات موضوع به وصف موضوع و عنوان آن دارد؛ مانند: هر پرنده‌ای بالفعل بال‌هایش را حین پرواز کردن حرکت می‌دهد. جهت قضیه حینیه مطلقه «فعلیت مادام اتصاف ذات موضوع به وصفش» است و نقیض قضیه عرفیه عامه محسوب می‌شود؛ مثل: قضیه حینیه مطلقه «بعضی محصلان ساعی نیستند بالفعل هنگامی که محصل‌اند» که نقیض این قضیه است: «هر محصلی مادامی که محصل است ساعی است بالدوام». قضیه حینیه مطلقه به لحاظ اشتراط جهتش به وصف و عنوان موضوع با مشروطه عامه و عرفیه عامه شباهت دارد. [۱]
فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان، ص۸۴.
[۳]
مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۲۲.
۲ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد. • فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان. • مظفر، محمدرضا، المنطق. ۳ - پانویس
۴ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «حینیه مطلقه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۱/۷. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی | قضیه مطلقه عامه
|